Voor een effectieve praktijk is systematisch klinisch redeneren (CR) verplicht. CR kan worden gedefinieerd als een reflectief proces van onderzoek en analyse dat wordt ondernomen door een gezondheidswerker in samenwerking met de patiënt om de persoon, hun context en hun klinische probleem(en) te begrijpen en zo richting te geven aan evidence-based practice (Harris, Nagy, & Vardaxis, 2014). Het is een dynamisch cognitief proces dat gebaseerd is op verschillende onontkoombare stappen: waarneming en interpretatie van klinische kenmerken/informatie tijdens het subjectief en lichamelijk onderzoek via de ontwikkeling van hypothesen, vervolgens de uitvoering van behandelingen, uitleg aan de patiënt en tenslotte de disciplinaire diagnose. Het is allesbehalve een lineair proces: het is iteratief, interactief en cyclisch en werkt samen met de patiënt. Het tracht een subtiel evenwicht te bereiken op basis van de volgende drie-eenheid: (1) de therapeut met zijn voorkeuren, klinische ervaring, algemene en specifieke kennis, overtuigingen, manuele en gedragsvaardigheden; (2) de patiënt met zijn voorkeuren, doelen, overtuigingen, fysieke en sociale omgeving; (3) de selectie en het gebruik van het beste wetenschappelijke bewijs dat in de literatuur is gepubliceerd (Reid, 2018). 

Het leren sorteren van de klinische kenmerken/informatie van patiënten die belangrijke elementen onderscheiden die tot hypothesen leiden, moet gebeuren aan de hand van voorbeelden uit de praktijk (Monteiro, 2013). Met deze methode wordt geleerd klinische kenmerken/informatie van elkaar te onderscheiden en te onderzoeken en de relevantie ervan te interpreteren. Het leren van CR door middel van ‘serious games’ (Koivisto, 2018) heeft voordelen laten zien bij verpleegkundigen en het kan interessant zijn om deze strategie van ‘echte’ voorbeelden spelende fysiotherapeuten toe te passen. Daarom moet een instrument worden ontwikkeld dat ons in staat stelt dit doel te bereiken en tegelijk een stabiel en flexibel gestructureerd kader biedt met de mogelijkheid om in de loop van de tijd nieuwe concepten en ideeën te integreren. Op basis van deze informatie heeft het NOMADe projectteam een nieuw instrument ontwikkeld dat alle bovengenoemde kenmerken heeft en bedoeld is voor studenten fysiotherapie of fysiotherapeuten in post-professionele opleiding: het Hypothesis Family Game.